De resolutie van Straatsburg dd. 7 & Juni 1975
Wat voorafging:
De Tweede Wereldoorlog was voorbij. De decennia die er op volgden kenden een nooit eerder gekende economische groei, doordat zowel de wereldbevolking en de welvaartsgroei explosief stegen. Tussen 1950 en 1973 verdubbelde de welvaart. Steenkool werd door die stijging al snel ongeschikt als energiebron (de Walen hebben het toen geweten), aardolie en aardgas werden de enige energiedragers die het hoger welvaartsniveau kon ondersteunen. Kunststoffen en plastics werden gemeengoed in die jaren, ook deze worden hoofdzakelijk uit aardolie vervaardigd. Dan nog het stijgende benzine, diesel en kerosine verbuik, kortom, het belang van aardolie had midden de jaren ’60 een centrale positie ingenomen als drijvende kracht voor onze welvaart.Ondertussen was de dekolonisatie algemeen ingezet, Engeland en Frankrijk waren hun olierijke gebieden in Noord-Afrika en het Midden-Oosten kwijt. De oliemarkt in de VS verdubbelde tussen 1950 en 1970, in Europa vernegenvoudigde ze. Alle westerse landen beseften dat import uit het Midden-Oosten de enige mogelijkheid was.
De olieproducerende landen aldaar hadden ondertussen gesnapt dat men de vroegere macht van de grote oliemaatschappijen met hun concessies gemakkelijk kon breken, dat complete afhankelijkheid van het Westen betekende dat de olieproducerende landen zelf de prijs en productie kunnen bepalen.
Het Arabisch-Israëlisch conflict van 1967 (Zesdaagse oorlog) en de Jom Kipoer-oorlog van 1973 waren het keerpunt. Traditioneel steunden de westerse landen Israël, onder meer de VS en Nederland stuurden strijders. In 1973 hebben de Arabieren dan olie als wapen ingezet en de eerste oliecrisis veroorzaakt.
De Arabische landen verhoogden toen de olieprijs met 70% en verminderden de olieproductie elke maand met 5%. Aan landen die Israël actief steunden werd geen druppel olie uitgevoerd, dus dat waren de VS en heel wat West-Europese landen. De boycot heeft ongeveer een jaar lang geduurd.
Dit was het einde van de “gouden jaren” zoals de oudere generaties steevast de welvaartsgroei van de ’60er jaren beschrijven. De autoloze zondagen en het zomeruur werden ingevoerd, na de initiële schok werd via achterpoortjes wel aan olie geraakt, maar het bleek als snel dat de VS tegen een oliecrisis veel beter gewapend is dan West-Europa.
In de nasleep van die eerste grote oliecrisis, waarbij de Arabieren ons eens goed laten merken hebben dat zij de levensvatbaarheid van onze welvaart bepalen, moeten we het opstellen van de resolutie van Straatsburg situeren. “Als onze welvaart, onze moderne samenleving ons lief is, kunnen we maar beter naar hun pijpen dansen”, daar komt het ongezouten op neer.
Tekst: Nick Overbrugghe
Als je naar de kernpunten van de resolutie kijkt dan zie je dat het niet de bedoeling is dat mensen uit de Arabische cultuur integreren in de Europese samenleving. Het gevolg is dan ook dat er parallel aan de westerse samenleving en maatschappij, een islamitische samenleving word gebouwd. Je ziet in heel Europa de teloorgang van de westerse normen en waarden die worden overspoelt door een inferieure cultuur.
De resolutie van Straatsburg
De auteur van de tekst was een Belg genaamd Tijl Declercq, uit de linkerflank van de CVP en stond bekend om zijn sympathie voor de Sovjet-Unie (een kind van zijn tijd). In de junimaand van 1975 keurden 200 parlementsleden uit 9 West-Europese landen deze resolutie unaniem goed.
De kernpunten van deze resolutie stellen:
– dat Arabische immigranten die zich in Europa gaan vestigen gerechtigd zijn hun cultuur en hun godsdienst naar Europa te brengen, te promoten en te verspreiden.
– dat Europese landen een contributie kunnen verwachten van de Arabische cultuur, vooral wat betreft het gebied der menselijke waarden (!)
– dat Europese regeringen akkoord gaan de grootste prioriteit te geven aan het verspreiden van Arabische cultuur in Europa.
– dat onze politici akkoord gaan om een gunstig klimaat te scheppen voor de immigranten en hun families
-dat onze academische instellingen en persorganen de positieve bijdrage van de Arabische cultuur aan de Europese ontwikkeling benadrukken.
islam
Daar waar westerse religiën een verlichting kennen is de islam nog steeds een zeer rudimentaire ideologie met barbaarse wetgeving die niet in een moderne samenleving thuis hoort.
Vrouwen
Voor vrouwen betekend de islam een grote stap terug in de tijd, alle verworven vrijheden bevochten door echt feministen, niet de snowflakes met een verstoorde realiteitszin, zullen verdwijnen.
In de islamitische wereld is de vrouw niet gelijkwaardig aan de man, ze is een bezit en mag alleen in voorgeschreven kleding naar buiten.
Geen gelijkwaardigheid, geen onafhankelijkheid, geen vrijheid en zelfstandigheid, dit valt de vrouw ten deel onder de islam.